Zondag tot woensdag
Blijf op de hoogte en volg Anjo
22 Januari 2014 | Kenia, Siaya
ZONDAG:
Zoals gepland een rustdag met wat lezen onder de bananenboom en vroeg naar bed ivm de lange reis naar Siaya.
MAANDAG:
Om 4.00 uur opgestaan om rustig alles klaar te maken, Wassen, brood smeren voor ons, eieren koken, thee en koffie zetten. En wachten tot Rose zover was. Dit duurde vrij lang en Ik kreeg paniek dat we wel eens te laat konden komen voor de bus. We zouden daar om half zes moeten zijn en de bus zou om 6.00 uur vertrekken.
Bij een voorzichtige vraag of het geen tijd was om te vertrekken, kreeg ik als antwoord dat de bus toch pas on 6.00 uur zou vertrekken! Oh help, dacht ik.
Maar I'm 5.00 uur vertrokken we met bagage naar de Matatu. Deze ging niet helemaal tot aan de bus en dat betekende nog een keer overstappen. Dit gebeurde op een heel druk punt met paniek wie er als wachtende het eerst de matatu in kon stappen. Dit ritje was gelukkig naar kort tot aan de bus. 5.58 uur arriveerden wij daar en wij kregen uiteraard commentaar dat we te laat waren. Volgens mijn nederlandse begrippen volkomen terecht.
De stoelen in de bus waren redelijk comfortabel. Plaats genoegin de breedte en de lengte. Maar na een reis van 16 uur zijn er ondanks ruimte nog verschillende onaangename lichaamsdelen. Tijdens deze reis hebben we twee keer pauze he had van 10 minuten. Nog geen tijd om op de toilet ( vies) mijn k....af te poetsen.
Veel omleidingen ivm wegwerkzaamheden waar de wegomstandigheden zo slecht waren dat we regelmatig los van de stoel kwamen. ( Ja, ik ook!)
Maar onderweg heb ik wel zebra's, apen, koeien, geiten, schapen en mooi gekleurde vogeltjes gezien.
Het landschap veranderde ook in kleur en hier en daar een berg of heuvel.
Aangekomen in Kisumu was het te laat om een matatu te nemen voor het vervolg van de reis.
Gevolg was een hotel voor 900 schilling voor twee personen zonder ontbijt.
Tijdens het lopen naar de kamer kwamen we een salamanderrje tegen dat tevergeefs een vluchtroute zocht tegen de gladde gangmuur.
Voor het slapen nog wat gegeten in een restaurantje ( stel je hiervan niet teveel voor!).
DINSDAG:
De nachtrust was prima. Wassen was iets minder makkelijk ivm wasbak zonder kraan en een douche met verrotte deur. Maar waar een wil is is ook een weg. Het kan namelijk nog erger.
De plek waar we de matatu hebben genomen was erg druk en volgens Rose gevaarlijk. Ze raadde mijn af om mijn IPad voor de dag te halen.
We moesten nog wachten tot de matatu vol was voor we konden vertrekken. Iedere seconde kwam er wel iemand aan het raampje staan om iets te willen verkopen. Drinken, nootjes, horloges, bananen en nog veel meer.
Het leek er net kermis. Harde muziek door elkaar heen, jongens die aan het snuiven waren, druk, druk en nog eens druk.
De Matatu zag er erg oud uit. Zoiets vind je bij ons zelfs niet meer op de sloop. Mijn gevoel was goed want de eerste bocht merkte ik al aan de chauffeur dat hij de stuurinrichting niet vertrouwde. Met als gevolg dat we na een half uur al stil stonden langs de weg. Een hele opstand omdat de chauffeur met zijn kornuit ons het geld van de reis niet terug wilde betalen. Maar er werd met een andere Matatu chauffeur onderhandeld met jerrycans brandstof. Hierdoor konden we verder rijden zonder bijbetaling.
We zijn, om een lang verhaal kort te maken, nog drie maal overgestapt en het laatste druk met de motortaxi naar de ouders en broer Benjamin en een heleboel kinderen die ons allemaal al een dag eerder hadden verwacht.
Er volgde een enthousiast ontvangst. S-avonds voor de eerste keer echt lekker gegeten. Rijst met groente en varkensvlees. De volwassenen aan de tafel en de kinderen op de grond.
Daarna allemaal samen opruimen en afwassen.
Daarna met de kinderen gespeeld en Lucie (14 jaar) wil graag met mij naar huis in Nederland.
Voor het slapen gaan moest ik nog even plassen en ik was al bang dat dit iets moeilijker ging verlopen dan voorheen op andere plekken. Lucie liep met mij mee met de zaklamp naar een hokje waar een gat in de grond zat waar je boven moest gaan hangen. Nou, dit experiment gong niet lukken. Over het gat werd een klein houten krukje gezet met een gat erin en daar kon ik op gaan zitten terwijl Lucie erbij stond met de zaklamp.
Moeilijk maar met succes afgerond. Een emmer met water erbij om mijn handen daarna af te spoelen.
Mijn ' nachtvertrek' leek op een soort schuurtje met aan mijn voeteneind de motor en rechts naast me de kip met kuikentjes in een kleine rieten korf.
Maar..,,weer heerlijk geslapen.
WOENSDAG:
Ik heb een probleem met mijn iPad, deze kan niet meer worden opgeladen. Jammer maar helaas. Nu schrijf ik de berichten vanuit mijn iphone.
Het is nu elf uur. Ik heb de indruk dat hier zelfs geen geld is voor ontbijt.
Het geeft een vervelend gevoel.
Vanmiddag om half drie gaan we Siaya weer verlaten en beginnen weer aan de lange terugreis.
Mochten jullie vragen hebben over bepaalde zaken dan stel ze gewoon en ik zal kijken of ik kan antwoorden. Dank je wel weer voor de leuke reacties.
Zoals gepland een rustdag met wat lezen onder de bananenboom en vroeg naar bed ivm de lange reis naar Siaya.
MAANDAG:
Om 4.00 uur opgestaan om rustig alles klaar te maken, Wassen, brood smeren voor ons, eieren koken, thee en koffie zetten. En wachten tot Rose zover was. Dit duurde vrij lang en Ik kreeg paniek dat we wel eens te laat konden komen voor de bus. We zouden daar om half zes moeten zijn en de bus zou om 6.00 uur vertrekken.
Bij een voorzichtige vraag of het geen tijd was om te vertrekken, kreeg ik als antwoord dat de bus toch pas on 6.00 uur zou vertrekken! Oh help, dacht ik.
Maar I'm 5.00 uur vertrokken we met bagage naar de Matatu. Deze ging niet helemaal tot aan de bus en dat betekende nog een keer overstappen. Dit gebeurde op een heel druk punt met paniek wie er als wachtende het eerst de matatu in kon stappen. Dit ritje was gelukkig naar kort tot aan de bus. 5.58 uur arriveerden wij daar en wij kregen uiteraard commentaar dat we te laat waren. Volgens mijn nederlandse begrippen volkomen terecht.
De stoelen in de bus waren redelijk comfortabel. Plaats genoegin de breedte en de lengte. Maar na een reis van 16 uur zijn er ondanks ruimte nog verschillende onaangename lichaamsdelen. Tijdens deze reis hebben we twee keer pauze he had van 10 minuten. Nog geen tijd om op de toilet ( vies) mijn k....af te poetsen.
Veel omleidingen ivm wegwerkzaamheden waar de wegomstandigheden zo slecht waren dat we regelmatig los van de stoel kwamen. ( Ja, ik ook!)
Maar onderweg heb ik wel zebra's, apen, koeien, geiten, schapen en mooi gekleurde vogeltjes gezien.
Het landschap veranderde ook in kleur en hier en daar een berg of heuvel.
Aangekomen in Kisumu was het te laat om een matatu te nemen voor het vervolg van de reis.
Gevolg was een hotel voor 900 schilling voor twee personen zonder ontbijt.
Tijdens het lopen naar de kamer kwamen we een salamanderrje tegen dat tevergeefs een vluchtroute zocht tegen de gladde gangmuur.
Voor het slapen nog wat gegeten in een restaurantje ( stel je hiervan niet teveel voor!).
DINSDAG:
De nachtrust was prima. Wassen was iets minder makkelijk ivm wasbak zonder kraan en een douche met verrotte deur. Maar waar een wil is is ook een weg. Het kan namelijk nog erger.
De plek waar we de matatu hebben genomen was erg druk en volgens Rose gevaarlijk. Ze raadde mijn af om mijn IPad voor de dag te halen.
We moesten nog wachten tot de matatu vol was voor we konden vertrekken. Iedere seconde kwam er wel iemand aan het raampje staan om iets te willen verkopen. Drinken, nootjes, horloges, bananen en nog veel meer.
Het leek er net kermis. Harde muziek door elkaar heen, jongens die aan het snuiven waren, druk, druk en nog eens druk.
De Matatu zag er erg oud uit. Zoiets vind je bij ons zelfs niet meer op de sloop. Mijn gevoel was goed want de eerste bocht merkte ik al aan de chauffeur dat hij de stuurinrichting niet vertrouwde. Met als gevolg dat we na een half uur al stil stonden langs de weg. Een hele opstand omdat de chauffeur met zijn kornuit ons het geld van de reis niet terug wilde betalen. Maar er werd met een andere Matatu chauffeur onderhandeld met jerrycans brandstof. Hierdoor konden we verder rijden zonder bijbetaling.
We zijn, om een lang verhaal kort te maken, nog drie maal overgestapt en het laatste druk met de motortaxi naar de ouders en broer Benjamin en een heleboel kinderen die ons allemaal al een dag eerder hadden verwacht.
Er volgde een enthousiast ontvangst. S-avonds voor de eerste keer echt lekker gegeten. Rijst met groente en varkensvlees. De volwassenen aan de tafel en de kinderen op de grond.
Daarna allemaal samen opruimen en afwassen.
Daarna met de kinderen gespeeld en Lucie (14 jaar) wil graag met mij naar huis in Nederland.
Voor het slapen gaan moest ik nog even plassen en ik was al bang dat dit iets moeilijker ging verlopen dan voorheen op andere plekken. Lucie liep met mij mee met de zaklamp naar een hokje waar een gat in de grond zat waar je boven moest gaan hangen. Nou, dit experiment gong niet lukken. Over het gat werd een klein houten krukje gezet met een gat erin en daar kon ik op gaan zitten terwijl Lucie erbij stond met de zaklamp.
Moeilijk maar met succes afgerond. Een emmer met water erbij om mijn handen daarna af te spoelen.
Mijn ' nachtvertrek' leek op een soort schuurtje met aan mijn voeteneind de motor en rechts naast me de kip met kuikentjes in een kleine rieten korf.
Maar..,,weer heerlijk geslapen.
WOENSDAG:
Ik heb een probleem met mijn iPad, deze kan niet meer worden opgeladen. Jammer maar helaas. Nu schrijf ik de berichten vanuit mijn iphone.
Het is nu elf uur. Ik heb de indruk dat hier zelfs geen geld is voor ontbijt.
Het geeft een vervelend gevoel.
Vanmiddag om half drie gaan we Siaya weer verlaten en beginnen weer aan de lange terugreis.
Mochten jullie vragen hebben over bepaalde zaken dan stel ze gewoon en ik zal kijken of ik kan antwoorden. Dank je wel weer voor de leuke reacties.
-
22 Januari 2014 - 09:13
Anke:
mooi verhaal! zo maak je nog es wat mee. -
22 Januari 2014 - 11:38
Ingrid:
Jeetje wat een reis! Kijk je wel uit dat je geen blaasontsteking(of erger) oploopt?
Kan me namelijk voorstellen dat je niet op je gemak zit te plassen als er iemand naast staat met een zaklamp!
enne... geen kindertjes meenemen naar huis he?
Ik kan niet wachten op je volgende verslag!
Xxx Ingrid -
22 Januari 2014 - 11:41
Sandra:
heeeey anjo,
alles onder controle daar in het afrikaanse lees ik.
kijk af en toe bij rieky op de computer en vraag hoe het met je gaat.
heel veel plezier nog,geniet er van en kom vooral ff foto,s laten kijken als je weer op nederlandse bodem bent.
heeeeel veeeel groetjes sandra en hanneke
-
22 Januari 2014 - 13:00
Pa En Ma :
We hopen dat onze reis wat komfotabeler zal verlopen.
Maar zo te lezen ben je ook niet voor een gat gevangen,maar dat wisten we al .
Morgen vroeg vertrekken we en ben benieuwd of we in Nerja ook je verslagen kunnen lezen.HOUOUDOEOE -
22 Januari 2014 - 14:45
Tineke Schatorje:
Hoi vrouwke!!
Wat leuk om jouw verhalen te lezen! Ik zie sommige gebeurtenissen helemaal voor me!
Jee, wat maak je leuke, maar ook moeilijke dingen mee! Geniet van alles!!!!
xxxx Tineke -
22 Januari 2014 - 18:49
Mieke:
Hey Anjo,
Wat een avonturen...en ontberingen ook. Pfjoew, knap dat je dit allemaal doorstaat. Ik hoop dat je ook genoeg mooie belevenissen ervaart. Dat lukt je vast.
Heel leuk om te verhalen te lezen. Ik kijk alweer uit naar je volgende verslag !
Ik hoop dat het je heel goed gaat daaro !
Groetekus Mieke x -
22 Januari 2014 - 19:41
Godelieve:
weer een geweldig Anjo-verslag, leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt!!
xx -
23 Januari 2014 - 01:26
Loes:
Je zal wel begrijpen dat ik het niet zo heb met de hypiene op lokale plaatsen in Afrika. Maar 1 ding is zeker, je bent weer heel veel ervaringen rijker.
-
23 Januari 2014 - 11:12
Anke:
Gefeliciteerd met je mannetje! Xxx -
23 Januari 2014 - 12:06
Ivonne:
Hé Anjo,
Hier eindelijk een berichtje uit Griendtsveen!
Heb wel aan je gedacht hoor!
Terwijl ik jou op het hart druk, zuinig te zijn op je hartje, worden onze harten hier genadeloos aan flarden gescheurd!!!
We hebben een vreselijk moeilijke week achter de rug. We hebben ook Loeke in moeten laten slapen. De kruisband van de linker knie was ook kapot.
Moeilijk, moeilijk!
Het verdriet van de mannen is al weer wat gestild, zondag gaan we een nieuwe pup halen. Ik voel me weer wat rustiger, maar nog erg verdrietig.
Nu heb ik eindelijk de tijd genomen om je verhalen te lezen.
Klinkt erg goed! Fijn dat je het zo naar je zin hebt.
We zullen vanavond op je proosten!!
Dikke kus,
Ivonne -
23 Januari 2014 - 22:16
Rieky:
Hoi Anjo,
We hebben weer genoten van je verslag. Heel fijn dat je zulke mooie verslagen schrijft zodat we kunnen volgen wat je doet. Je maakt wel wat mee. We zijn weer benieuwd naar je volgende verslag.
Geniet ervan en let goed op jezelf.
Liefs Rieky
Martien vroeg me je de groeten te doen. Bij deze. -
23 Januari 2014 - 22:18
Ada Vermanen:
Hoi Anjo,
We genieten van al je mooie verhalen!
Xxx Joop en Ada -
25 Januari 2014 - 18:16
Laura:
hallo anjo
ik hoor wel het gaat daar prima. ik blijf genieten van je verhalen gr laura
-
25 Januari 2014 - 20:28
Liet:
Wat een leuke verhalen, heerlijk om te lezen.
Daar gebeuren toch andere dingen hé!!!!
Blijf de gij daor wonen?
Een echte ervaring xxx liet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
