Do-vr-za - Reisverslag uit Mto Panga, Kenia van Anjo Baars - WaarBenJij.nu Do-vr-za - Reisverslag uit Mto Panga, Kenia van Anjo Baars - WaarBenJij.nu

Do-vr-za

Blijf op de hoogte en volg Anjo

16 Februari 2014 | Kenia, Mto Panga

DONDERDAG:
Vandaag een pittige taak volbracht in CH.
De plinten schoonmaken in de lange hal met een schuursponsje.
Ik merk dat het moeilijk is om mijn grenzen aan te geven. Verschillende keren heb ik aangegeven dat ik last van mijn rug heb en verschillende werkzaamheden pijnlijk zijn oa het vegen met de korte takkenbundels of andere opdrachten waarbij ik met een kromme rug moet werken.
Tja en dan ga je toch de plinten poetsen omdat het wordt gevraagd en ik geen nee ga zeggen.
Hier moet ik dus duidelijker in gaan worden voor zelfbescherming.
Een oplossing heb ik gevonden. Vandaag heb ik , na een kleine aanpassing, nog een keer de trap-naaimachine uitgeprobeerd en dit keer met succes. Dat wil zeggen dat ik zelf de 50 lasso,s ga zomen.
Dit op mijn eigen tempo en wel maandag even berekenen hoeveel dagen ik hier voor nodig heb zodat ik dit kan aangeven aan de "staff".

Ik zit er een beetje door heen. Ik Ben op de Helga van mijn nog steeds overweldigende verblijf in Bamburi ( Mombasa).
Ik ben druk in mijn hoofd, snachts rare drukke dromen met slecht slapen tussendoor.
Voor mij is het moeilijk om achter de reden te komen. Toch denk ik dat het door de manier van leven komt, ondanks het rustige Afrikaanse tempo.
Wanneer ik voor mezelf op een rijtje zit waardoor de druk vandaan komt dan denk ik aan het volgende;
- overal allert zijn!
- het omgaan met hulpvragen in heel veel verschillende variaties.
-het uit geven van mijn eigen geld zodat ik voldoende heb tot de laatste dag.
-zonder water en stroom ( wat regelmatig uit valt) toch de dagelijkse werkzamheden uit kunnen voeren.
-met de beperkte middelen die in de buurt te koop zijn eten voor te bereiden op een voor mij gezonde manier. Dat wil zeggen dat ik lang niet alles eet wat er wordt verkocht omdat ik bang ben voor voedsel/ diarre sores.
-het wel en niet gebruik maken van Nasir zijn voorstellen voor activiteiten. Het liefst is hij met mij de hele week op pad en dit uiteraard voor een groot gedeelte ivm zijn verdienste. Voor mij is zijn begeleiding prettig ivm veiligheid en ook wel gezelligheid.
Mijn oplossing die ik heb bedacht is een planning te maken.
Welke dagen werken, uitstapjes en rustdagen. ( deze heb ik echt hard nodig)
Door deze planning weet ik waar er wat gebeurd en de mensen om me heen weten waar zij aan toe zijn.

VRIJDAG:
De dag begonnen met de planning te maken en dat gaf al een beetje rust.
Verder geen afspraken vandaag en ik ga mijn dag alleen genieten zonder begeleiding. Dat wil os zeggen dat ik bij uitstapjes extra alert moet zijn.
Ik ben op mijn gemakje naar Bombolulu workshop gegaan en heb daar twee lijstjes gekocht voor Nasir en gezin en een voor Emilie en Desmond( mijn medebewoners). Deze wil ik hun geven bij mijn vertrek met een foto van hun erin die ik al eerder heb gemaakt.
Daarna naar City Mal ( een groot winkelcentrum, waar ik op mijn gemakje ben rondgelopen. Ivm Valentijnsdag was er een life-band aan het spelen waar ik even naar geluisterd heb.
In Hallerpark ( dierentuin) heb ik mijn dagje afgesloten.

Het pad naar de teceptie toe was voor mij indrukwekkend. Een geweldige natuur met ontzettend veel mooie verschillende bomen en ik alleen. Avontuurlijk tegelijk omdat ik het gevoel had dat er zo een groot beest aan me voorbij kon lopen. Het eerste beest wat ik zag was verassend. Zomaar een enorme schildpad.
Bij de receptie had ik weer de luxe om alleen met een gids door het park te kunnen lopen. Erg interessant. Giraffe gevoerd die daar los lopen, grote schildpad gekriebeld/ gekrast. Zie foto.
(Ik word weer gestoord door iemand die geld wil hebben! Ik zeg dat ik bezig ben met schrijven en toen wilde zij mijn adres, nog een keer jhetzelfde antwoord gegeven en haar reactie was" then give me something to drink".
Tja en zo gi dè heul dik. Moeilijk hoor!!

Met een korte onderbreking kom ik weer terug op de dierentuin.
Na de indrukwekkende rondleiding heb ik het voeren van de nijlpaarden gekeken. Wat een enorme beesten zeg. Ondeugende aapjes pikte wat van hun voer weg. Erg leuk om te zien.
Het eerste beest van de ' big five' heb ik gezien. De buffer, wat een hoorns. Ook hier wil ik geen ruzie mee krijgen.
Het was een goede beslissing om dit vandaag lekker alleen te ondernemen.
Met de tuktuk naar huis en bek-af nog wat gehutterd op mijn kamertje.
S'avonds heb ik lekker biefstuk met gebakken aardappeltjes gegeten.
Ik heb dichtbij een slagerij zonder "vliegen-vlees" gevonden.
Verwennerijtje.

ZATERDAG:
Ondertussen zijn er 8 kinderen in mijn tuin een koeiendrijfster met 10 koeien en vreten weer aan Carol haar planten. Ggrrrr......

Vandaag ben ik voor de eerste keer naar het voedselproject geweest " FEED 500". ( kun je filmpje van googlen).
Ik zag er tegenop omdat ik dacht dat het wel emotioneel zou zijn, maar het viel mee. Tot maximaal 500 kinderen krijgen hier een maal wekelijks te eten en na afloop een pak meel om de week door de komen.
Kinderen hebben hiervoor een pasje gekregen die mogen komen eten.
Toch zijn er dan hongerige kindjes zonder pasje waarvoor dan niets meer over is. En ook hier is geld nodig om meer kinderen te kunnen voorzien van eten.
Mijn wens was om in de grote pot te kunnen roeren en de wens is uitgekomen. Ik probeer een foto toe te voegen. Ik heb het geding project ervaren als zinvol en goed georganiseerde organisatie waar veel kinders blij zijn met hun bordje eten en hun pak meel.
S'middags drinkwater en een nieuwe gasfles gehaald met Nasir op de motor zodat er weer gekookt en gedronken kan worden.
De planning door gesproken met hem en de plannen voor uitjes toegevoegd.
Daarna een bordje friet gehaald met een blikje cola. Thuis had ik nog mayonaise. Nasir wist niet wat Mayonaise was en het enthousiasme ivm het echte Nederlandse eten was miniem. Ik was zelf enthousiaster dan hij.
Zo kan het natuurlijk ook lopen.

S'avonds mijn jurk afgeknipt en met de hand een rok ervan genaaid zodat ik een stuk stof over heb om de gaatjes te maken( verstoppen).
Het stretch stof is hier kwalitatief erg slecht en vele mensen lopen met gaten in hun kleren. Het schijnt door het felle zonlicht te komen.
Maar ik kan er natuurlijk ook voor kiezen om de gaten te laten zitten maar deze zitten wel op vervelende plekken!

  • 16 Februari 2014 - 19:00

    Elke:

    Hey Anjo!

    We zijn weer helemaal bij gelezen hiero.
    Kei leuk de foto die je stuurde met bas zn verjaardag! En deze met de reuze schildpad is ook heel gaaf!
    Als ik je verhalen lees merk ik dat je het wel naar je zin hebt:) let wel op met die vieze mennekes daar!

    Hier gaat verder alles goed. Bastiaan heeft een motor gekocht dus als je terug bent kunnen we n keer met zn allen gaan rijden!

    Have fun en let goed op jezelf!

    Xxx

  • 17 Februari 2014 - 18:11

    Liet:

    Wat zie je er mooi uit Anjo in je Afrikaans kleedje bij de schildpad.
    En weeeeer een mooi verhaal.......xxx liet

  • 17 Februari 2014 - 21:24

    Loes:

    Ik hoop dat je je niet al te druk maakt en dat je hetzelfde kan gaan doen zoals de Kenianen:
    * vandaag leven en niet aan de dag van morgen denken
    * met zeer laag tempo de vloer poetsen
    * zelf ook eens aan de lokalen vragen om geld of iets te eten of drinken
    * het gat in jouw jurk lekker laten zitten, who cares

    Ja, ik snap dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan, en ik weet niet of dat aan te leren is????

    Maar alles wat je daar meemaakt, dat neemt in ieder geval niemand meer van je af.
    Wat zijn dit allemaal geweldige ervaringen!
    Kijk weer uit naar je volgend bericht.

    Liefs Loes

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Anjo

Nieuwe jaar, nieuwe kansen in 2016!

Actief sinds 23 Nov. 2013
Verslag gelezen: 169
Totaal aantal bezoekers 27631

Voorgaande reizen:

03 Februari 2015 - 04 Maart 2016

Tweede reis, Kenya

08 Januari 2013 - 02 April 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: