Woensdag, 24 februari 2016

S'morgens na het ontbijt weer naar de bank om het max. aan cash weer af te boeken om daarna het sponsorgeld over te maken naar school. Officieel is het geld daar terrecht gekomen waar het hard nodig is. Mocht ik het nog niet hebben geschreven dan hierbij nog een keer.
Het sponsorgeld wordt gebruikt om 9 kindern op de st. Claret school ( ook de school van Papa) te ondersteunen bij een gedeelte van hun schoolgeld. Tevens krijgen de gezinnen van deze familie's meel om hun kinderen te kunnen voeden zodat zij in de ochtend met gevulde maagjes naar school kunnen en daardoor zich beter kunnen consentreren op school.

Zoals was afgesproken, dat ik deze meel zou gaan brengen is helaas niet meer mogelijk. Dit ligt bij mij omdat de geplande datum voor mij ivm situatie thuisfront teveel was. Het bezoek wat ik heb gebracht heeft veel bij me los gemaakt. Wat een verschrikkelijke armoede............

Ik had vewacht dat de bankzaken definitief zouden kunnen worden afgesloten maar niets is minder waar.
Wat een systeem zeg.......
Geduld is een schone zaak, maar mijn geduld wordt hier wel erg op de proef gesteld. Om een verhaal kort te maken heeft het bezoek bij de bank alles bij elkaar anderhalf uur geduurd. Van het kastje naar de muur gestuurd, heet.......

Teleurgesteld over de tijd die ik investeer om het voor anderen goed te willen doen en mij zo veel energie kost. Of wordt ik oud..........?

Boodschappen gedaan en thuis kwam Xhrispin met een mooi bosje bloemen uit de natuur terug.

Na het eten een mooie wandeling gemaakt langs the creek onder begeleiding van Chrispin. Mooie foto's gemaakt van de natuur. Gewelig!

S'avonds berichten binnen dat de rit van Spanje naar Deurne spoedig verloopt.
Met Chrispin maak ik een planning ( daar houden de Kenianen volgens mij niet van) hoe de laatste week gaat verlopen en wat daar nog geregeld gaat worden.

Tussendoor heb ik whatsapp contact met mijn vriendje die me ondersteund met verschillende emoties die er in me omgaan. Dank je skatje.x