vervolg vanaf woensdagmorgen

Het was geweldig in Suaya hoeveel mensen met elkaar samen leven.
Alles op een compound. De ouders van Rose en Carol. De broer van Carol met zijn vrouw en vier kinderen. Een weeskind wat door hun is opgenomen en nog een meisje wat ergens familie is. Dit zit allemaal zo moeilijk in elkaar voor ons Nederlanders dat ik de uitleg hierover niet meer kan opslaan ivm complexheid.
Ik moet nog even iets kwijt over mijn slaapplaats ( wanneer ik dit al gedaan heb, nog een keer)
Het was meer een schuurtje met aan mijn voeteneinde een motortje en naast mij een korfke mi kiepkus.
Het was erg lief het geluid snachts van de poepende kuikentjes.
Overdag liepen deze Kippen rond in de tuin of zaten in de hoek van de 'woonkamer'. Volgens mij werden daar ook de eieren gelegd.
Voor het vertrek werd mij gevraagd op ik een afscheidslunch wilde geven en of er dan ook nog wat geld over was om aan de familie te geven.
Ik heb een bedrag aangegeven en wilde hiervan boodschappen dien en het andere bedrag geven.
Benjamin is met mij naar een meertje gelopen rn heeft mij hierover uitleg gegeven hoe zij hiervan het water gezuiverd bij hen aan huis krijgen. Interessant.
Benjamin en ik zijn ieder met de motor-taxi ( zie foto) naar Ciaya markt gereden om boodschappen te halen om spaghetti te maken. Het vlees wat er werd verkocht wilde ik niet kopen. Bahbah. Vliegen zaten er op maar ook nog van die groene strontvliegen. Echt nie dus.
Het werd een vegetarische spaghetti voor 12 personen.
Balans: Motortaxi voor twee personen en kosten boodschappen.
We hebben heerlijk met z'n allen gesmuld van de spaghetti.
Daarna moesten we snel vertrekken.
Voor het vertrek werd er nog gebeden voor mij voor een goede reis. En.....gevraagd of ik nog wat geld wilde achterlaten!!!
Het vertrek naar Siaya centrum hebben we met de drie Motortaxi's gedaan. Benjamin is ook meegegaan om een goede Matatu mee uit te zoeken. Kosten sponsored by me!
We vertrokken om 18.00 uur en waren om 21.30 uur in Kisumu. Dit vond ik de vorige keer een vreselijke plek en nu was het nog erger. Een auto rijdt een motorrijder onderuit en daarna crashed het nog een andre voertuig. Even later valt er een jongen achter van een auto af waaraan hij vasthing en snuivende Heuff. Dit alles in 5 minuten tijd. Op het station stond de neef van de familie al twee uur op ons te wachten om ons op te halen voor de overnachting bij hem thuis. Met z'n Darien in de tuktuk en in het donker door allemaal Kleine paadjes naar zijn huisje gelopen.
Hier werden we hartelijk ontvangen door een jonge vrouw en heel veel kinderen. Er werd even heel lekker eten op tafel gezet door vrouw'lief' die voor iedere actie werd gecommandeerd om uit te voeren. Tijdens het eten zat zij ook niet bij ons aan tafel maar ging apart zitten. Volgens Rose was dat uit respect. Net zoals de vrouw van Benjamin in Siaya. Na het eten kwam de hele buurt zich voorstellen aan mij en ook hier was er weer familie bij. Ook hier heb ik niet veel van de familiebindingen begrepen.
Na het eten werden we naar een ander huisje gebracht waar we konden slapen. Ook hier verder niet nadenken maar blij zijn met een bed.
Het werd een korte nachtrust omdat we om 5.30 uur weer bij de bus moesten zijn voor verder vertrek naar Mombasa.
Bij de thee smorgens werd ik uitgenodigd om nog een keer terug te komen dan zou de neef mij alles Karen zien in de omgeving. Flamingos bij het Victoriameer en nog veel ander schoons. Zijn contactgegevens werden aan me gegeven zodat ik kon bellen wanneer ik weer terug kwam.
Met de tuktuk weer naar Kisumu city waar de bus on 6.00 uur zou vertrekken. Niet dus. Pas om 9.30 uur.
Wel had ik een goed plekje. Slaapstoel naast de bestuurder, dus beenruimte genoeg. Door de goede plek heb ik veel kunnen slapen en kan niet veel over de reis vertellen buiter een ongeluk waar een vrachtwagenchauffeur een frontale aanrijding had getroffen.
Twee pauzes tussendoor en Om 21.30 uur stopte de bus met de mededeling dat hij moest slapen en de reis smorgens om 5.00 uur verder zou gaan.
Euhhh oke... heb ik een andere keuze?
Wel was er op de parkeerpkek een mogelijkheid om wat te eten en te drinken en te toileteren. Mijn vochtige doekjes zijn overal hard nodig.
Is het niet voor het stof van je gezicht te poetsen dan is het wel voor het toiletgebruik een beetje hygiene te verschaffen.
Op de parkeerplaats was een klein Masai winkeltje en ik heb er een paar souveniertjes gekocht voor het thuisfront. Voor mezelf een masaidoek die goed van pas kwam om als deken te gebruiken in de bus.
Het slapen verliep redelijk en de bus vertrok smorgens op tijd. In Mombasa de matatu naar Bamburi centrum en vandaar met de motortaxi naar 'thuis'.
Onderweg heb ik geen telefoon kunnen opladen en wilde dat graag doen om contact te legged met het thuisfront.
En wat was..........stroom uitgevallen.
Daarna kregen we een telefoontje dat het helemaal niet goed ging met de vader van de familie waar we net vandaan kwamen en zich op dat moment ook niet lekker voelde.
Dit zijn hele vervelende situaties omdat er geen geld is om weer terug te reizen en er geen geld is voor medische zorg.
Verdere berichten over ' baba' zijn gezondheid heb ik niet meer ervaren. Er zou onder de familie flink worden gebeden.
Bij een kopje koffie buiten kwam er een vrouwtje voorbij met stoeltjes en een kleed. Twee stoeltjes en een kleed werden de mijnen.
Net trots op mijn meubeltjes kwamen de duitse meisjes voorbij die ook vrijwillig werken in een weeshuis. Toevallig had ik net een briefje geschreven wat ik bij hun onder de deur wilde schuiven. Maar nu kon ik het hun persoonlijk geven. Ik had hun gevraagd elkaar te treffen om ervaringen te delen. Ik had de indruk dat zij hier ook behoefte aan hadden. Dat gaf mij een Fijn gevoel en de indruk dat zij ook bepaalde situaties hadden wat niet lekker zit. Morgen om 20.00 uur ga ik naar hun en verder verslag hierover volgt.
Trustu