Maandag, 29 februari 2016

Net terug van een heerlijke middag op het strand. David heeft voor mij masai boodschappen gedaan in Mombassa. Ongeveer dezelfde voorwerpen als ik twee jaar geleden heb gekocht en in mijn verdwenen koffer nooit meer zijn gevonden heb ik nu weer terug. Ik ben er erg blij mee.

Terwijl we op Chrispin en ik op aan een tafeltje zitten breekt er een ruzie uit tussen de camera-beach-boys en de bar waar we zitten. Volgens Chrispin gaat de ruzie over het verbod wat deze jongens hebben op het afgezet stuk strand waar wij zitten. Er komt een masai jongen bij staan die volgens Chrispin de rol heeft van security van het terras. Deze masai mannen staan bekend om hun geduld en respect dat ze tonen, maar wanneer zij kwaad zijn, zijn ze gevaarlijk.
De masai mannen dragen aan hun riem altijd een mes en een houten bol aan eeen stok waarmee zij hele gemene klappen mee kunnen uitdelen. Ook hebben zij altijd een stok in hun hand, deze werd door de masai gebruikt en er werd door de camera-beach boys een kokosnoot gegooid die rakelings langs mij hoofd af ging. Even later kwam er een glas mijn richting op en toen heb ik snel een andere plekje gezocht om te gaan zitten. Het tummult heeft nog een tijdje geduurd.

De zee is hier geen verkoeling. De indische oceaan. Het is echt warm water en heel erg zout. Heerlijk ontspannend. Net als twee kleine kinderen hebben we elkaar zitten klieren in het water.

Dit stuk strand staat ook bekend om personen, mannelijk en vrouwelijk, die hier alleen te water gaan met een auto band ( autoband heeft bijna iedereen om) en verderop met het tegengeslacht erg dicht tegen elkaar staan. De zee is hier heel ver ondiep.
Even later zie je deze peronen weer alleen het water uit gaan. Een soort prostitutie.

Het is wel interessant om deze tafereeltjes af te kijken. Wat er uiteindelijk gebeurd is. Iet zichtbaar maar ook minder interessant voor mij. Het gedrag vantevoren en erna is vooral mooi om naar te kijken.

Na het badderen zijn we nog langs het strand afgelopen en hebben ( ook net als twee kleine kindertjes) we schelpjes gezocht.

Net voor het donker thuis met een tas vol met masai trofeeen.

Chrispin is naar de buurman (politie) gegaan om de rit naar het vliegveld te regelen en met succes en zelfs goedkoper dan mijn reis van vliegveld naar mijn vervlijfplek. Mijn vermoedens bij de reis van vliegveld naar verblijfplaats lijken nu nog meer gegrond te zijn.
Chris heeft mij toen bij aankomst om het geld gevraagd om dit gevraagde geld de chauffeur te betalen. Mijn vermoeden was toen dat hij een gedeelte van mijn betaalde geld in zijn eigen zak heeft gestoken. Of het klopt weet ik niet.

Chrispin begon het eten klaar te maken. Hij wilde graag het vlees klaar maken uit het vriesvakje wat al twee keer ivm stroomuitval was ontdooid.
Bij het ooen maken van de zak waarin het vlees zat ging ik bijna over mijn nek. Rotte eieren zijn er niks bij. En dan speelt het regelmatige gebrek aan eten natuurlijk een rol en kan er moeilijk iets worden weggegooid. De tweede zak vlees rook voor mij ook niet fris en ik gaf daarom Chrispin aan dat ik het helemaal niet erg vond om een borshje yoghurt met fruit te eten als avondmaal. Chrispin heeft flink geroverd in de keuken en wat uiteindelijk de hond en hijzelf hebben gegeten weet ik niet.

Op tijd mijn bed in met mijn electrische vriend naast mijn bed. Blazen maar jongen!
En dat de stroom maar niet gaat uitvallen zodat je mag blij en blazen.

Er volgt een onrustige nacht.