Vrijdag, 12 februari 2016

Met Chengo heb ik gisteren een afspraak gemaakt dat hij mij om 9.00 uur komt ophalen om naar City Mall te rijden. Hier is een vliegmaatschappij waar ik mijn noodplan ivm spoedvertrek naar Nederland of Spanje laat uitleggen en opmaken.
Vanaf het moment van vertrekken vanaf mijn woonplek tot het moment waar ik in Amsterdam aankom is anderhalve dag. Dit vind ik erg lang duren maar ik zal er genoegen mee moeten nemen, weer hopen dat het niet nodig hoeft te zijn.

Vanuit de vliegmaatschappij Kenya airlines ga ik naar de Caferette waar ik Wifi heb en probeer te conecten met mijn broer Boj die nu in Spanje is bij mijn ouders. En jawel het lukt vrij snel. Ik zie meteen mijn moeder in beeld en dat maakt heel wat emoties los bij ons.
Moeder is erg blij dat Boj er is en ik ben natuurlijk ook erg blij voor haar.
De situatie blijft moeilijk in Spanje mede door de slechte communicatie. Mijn vader heeft het lichamelijk ivm de drain en geestelijk erg moeilijk. Ik heb met hem te doen. Maar er is goede begeleiding aanwezig, namelijk ons eigen volkje.

Vervolgens ga ik naar Java Cafe waar Chris ook even naar toe komt nav eentelefoongesprek. Gezellig en onverwacht. We bestellen een mago juice en hij betaald ( ja je leest het goed) ivm met zijn verjaardag deze week. We kletsen ff over koetjes en kalfjes en hij gaat weer snel genoeg naar zijn volgende afspraken.

Na Chris komt Nassir die me weer belt waar ik dan ben. Ik zie hem buiten bij het raam voorbij lopen, het lijkt mij toch niet zo moeilijk om een blanke grote brede dame uit een gezelschap te zoeken tussen getinte personen.

Hij verteld kort over hemzelf vrouw en kind en hij probeert mijn aangegeven grenzen over te steken. Dit is uit ervaringen van twee jaar geleden een bekend fenomeen van hem. Ik vertel hem duidelijk dat ik bij iemand in huis woon en dat deze persoon het niet op prijs stelt wanneer er bezoek door mij wordt uitgenodigd.
Toch krijgt hij het klaar bij mij om zijn tablet aan mij te geven wat hij later bij mij wil komen ophalen. Zijn beweegreden is dat Nassir zijn baas hem heeft aangegeven dat het niet verstandig is dat Nassir zijn tablet meeneemt naar een plek waar Nassir smiddags een bestelling moet afgeven. Deze tablet heeft hij opgestuurd gekregen van zijn vrouw Zilpa die in Nairobie werkt en verblijft.
Tja en dan denk ik weer: Jongen kom hem maar ophalen en ik steek het tablet wel door de poort. We spreken af dat ik woensdag bij hem op bezoek ga ivm de vjaardag van zijn zoontje Nassir die jarig is. Twee jaar geleden ben ik ook op de verjaardag van zijn zoontje uigenodigd geweest.

Voor ik vertrek naar school van Papa ga ik nog in de bookshop voorbij om voor de dubbel gekochte boeken een regeling te treffen. De bedoeling was om de boeken toch te kopen die voor mij waren klaar gelegd en deze boeken te sponsoren aeen kind waar nodig. De boeken waren alweer verkocht dus hiermee het probleem ook opgelost.
Van de boekshop laat ik me naar school rijden. Op school geef ik de laatste gekaftboeken af aan de lerares avn Papa.

De leraren ( leraressen heb ik tot nu toe nog niet ,et een stokje zien lopen) lopen hier allemaal rond met een gemeen vies stokje in hun hand. Ongeveer 60 cm, schat ik. Twee jaar geleden viel mij dit ook op en ik werd er raar van in mijn buik en hoopte dat zij deze stokjes noet gebruikte waaraan ik bij h zien aan dacht.
Terwijl ik in de schaduw buiten zit te wachten tot ik mee kan met Papa met de bus naar huis, haar ik een kind huilen in een lokaal en hoor hierbij het geluid van dat kut-stokje. Ik kijk om me heen en zie ik in een klaslokaal een kindje (jonger dan vier jaar) op de knieen, in elkaar getrokken, zitten wat door een lerares met een dit kut stokje wordt geslagen. Ik geloof mijn ogen niet en kijk nog een keer. De lerares ziet dat ik kijk en zij houdt op met slaan. K..wijf.
Even later komt er een dame heel aardig aangelopen en vraagt met haar liefste stem: "How are you?"
Wanneer zij verde loopt denk ik haar van achter te herkennen aan haar kapsel. Het was deze zwakke dame die een weerloos kind stond te slaan. Zij vertelde mij dat ze zwabmger was van een tweeling. Ik mag hopen voor deze weerloze wezentjes dat zij bij hun ander opvoedkundige praktijken uitoefent.

Bij een volgend gesprek met sister Rose Pauline wanneer ik de meeste zaken met haar heb geregeld, wil ik over de schoolpraktijken graag een gesprek voeren zodat ik weet wat hun werkelijke manier van kinderen onderwijzen is.

Tijdens het gesprek met sister Rose Pauline bespreek ik alleen de zaken mbt Papa. De opdracht voor de kleding geef ik aan haar door en de volgende afspraak met haar is volgende week dinsdag morgen waar ik met haar of met een driver door de slumbs ga rijden om een indruk te krijgen van de projecten waar eventueel het spnsorgeld verdeeld gaat worden.

Om 16.00 uur gaan de kinderen vertrekken naar huis en opeen zie ik mijn mannetje een beerje schuchter naar me toe lopen. We gaan met de BB nog even boodschappen doen en rijden daarna door naar moeder thuis om daar kleren op te halen voor Papa. Helaas treffen we moeder niet aan thuis en gaan we verder naar mijn huis. Papa gaat onder de douche en hij krijgt van mij een nieuw t- shirt en nog een Minion onderbroekje om aan te doen. Zijn schooluniform was ik zodat het weer schoon mee naar huis kan.

Mijn ipad is weer aan de orde waarmee Papa graag het spelletje speelt "piza bakken"
Hij is erg blij wanneer Chrispin van zijn werk naar huis komt samen met Chris. Alle mannen compleet. Samen eten we lekkere spagetti.
Na het eten gaat Papa zijn huiswerk maken aan de tafel waar we met zijn alle zitten en hierbij krijg ik mijn kadootje van Papa gepresenteerd. Het kadootje is zijn manier van huiswerk maken en zijn concentratie hierbij. Zo geweldig om te zien en het maakt me zo gelukkig. Hij doet het zooooo goed!!!!! Van horen zeggen wist ik dit natuurlijk al, maar nu beleefde ik het zelf. Geweldig! Trots op mijn manneke.

Papa geniet van de aandacht en vooral van de mannen. Hij heeft een opvoeding zonder vader en het is duidelijk dat hij de behoefte aan een vaderfiguur zoekt bij Chris en Chrispin. Ik weet natuurlijk niet hoe het is zonder mijn aanwezigheid.

Ik ga even tussendoor schrijven wat Papa aan eten wegwerkt. Bij binnenkomst neemt hij een grote berker popcorn, een grote mok Kenyaanse thee, een appel,,twee boterhammen met worst en savonds wee borden spagetti met een blikje cola. Ongelooflijk honger heeft dit manneke. Ik geef hem graag alles wat hij wil eten, maar het is zo moeilijk om te weten dat hij over drie weken weer bijna niets te eten krijgt thuis. Gelukkig krijgt hij op school wel te eten.

Nassir belt mij dat hij later is met het ophalen van zijn tablet omdat hij langer moet werken. Een paar uur later gaat mijn telefoin en wanneer ik opneem is mijn telefoon leeg. Het was weer Nassir. Ik leg mijn telefoon aan de lader en probeer hem te bellen en de verrbinding is slecht. Buiten horen we een auto rondrijden wat hier uiterst ongebruikelijk is in deze wijk. Na vijf minuten belt Nassir mij weer op en ik kan hem weer slecht verstaan. Chrispin heeft rondom zijn huis veel in de gaten en loopt naar buiten met Nassir zijn tablet en komt even later terug. Hij heeft Nassir aangegeven dat ik aan het eten was.

Deze keer maak ik voor net slapen voor Papa een apart bedje klaar. Ik heb vorig weekend ontzettend genoten met mijn manneke naast en op me maar ik kies er toch voor vannacht om goed te kunnen slapen. Voor Papa maak ik een bedje van de rugleuningen van de bank uit de woonkamer. Een kussen hierop van de kamer en toegedekt met een lezzo gaan we lekker ieder op zijn eigen slaapplek liggen, Papa speelt nog even. Met zijn lampje wat hij van mij heeft gekregen en gaat lekker slapen.