Zondag, 28 februari 2016

Op de dag dat ik het ongeluk heb zien gebeuren, eergisteren, ben ik vergetebn te schrijven dat er twee jaar geleden twee deense dames dodelijk zijn verongelukt met de BB in de plaats waar wij samen verbleven.

Deze twee deense dames woonde tegenover mij en we hadden veel contact samen tot de laatste dag dat ik vertrok naar huis. Zij werkte in een weeshuis als vrijwilligers en dit was tevens hun afstudeerproject. Zij verbleven 6 maanden in Bamburi en omdta je maar drie maanden achter elkaar een visum krijgt voor Kenya zijn ze een week op Zanzibar geweest en weer terug gekomen naar Bamburi met een nieuwe visum voor drie maanden.
Na mijn thuiskomst heb ik email contact met hun opgenomen maar helaas nooit een antwoord ontvangen.............

Vandaag ben ik de hele dag rhuis geweest en heb me rot verveeld. De tas van Chrispin is klaar dus geen hanndwerk meer voorhanden. De lege blikjes bier heb ik omgetoverd naar bloemenvaasje en kaarsenstandaard.
De stroom is uitgevallen om 15.00 uur en ging om 18.00 uur pas weer aan. Bloedheet zonder mijn ventilator dus vooral niet te veel bewegen.
Uit verveling twee blinkjes bier gedronken en in bed gaan liggen. Ondanks de hitte met een slok op toch kunnen slapen.

Chris is savonds oo bezoek geweest en we hebben nog even het afsluiten van project Papa doorgenomen.
As. Donderdag gaan Chris en ik samen naar school om mede te delen dat de spinsoring van mij gaat stoppen miv het nieuwe schooljaar. Daarna haken we Papa op van school ( hij is jarig) en brengen hem naar huis waar we de aan moeder gaan doorgeven wat helaas het gevolg is van haar manier van opvoeden en andere invloeden waarop ik helaas geen invloed heb ondanks gevoerde gesprekken hierover met haar.

Het is een beslissing die ik ga nemen die pijn doet voor mij ( en betrokken verwacht ik ook) maar de stap is weloverwogen en zeer zeker speelt mijn zelfbescherming hierin ook een rol.
Wanneer Papa deze manier van oovoeding blijft houden dan land hij op de straat. Hierover zijn Chrispin en Chris het met mij eens. Zij hebben de afgelopen weken de situatie gezien en verhalen gehoord waardoor zij mijn beslissing begrijpen.
Op deze manier tmijn Kenya project afsluiten had ik niet verwacht toen ik aan deze reis begon. Het verhaal Papa heeft mij de afgelopen weken heel veel verschillende emoties gekost waarbij vooral veel geduld een rol speelde.

Mijn gevoel wat ik er voor mezelf uit haal is dat ik twee jaar een kind in Kenya een goede schoolbasis heb gegeven om eventueel een andere weg in te kunnen gaan slaan. Wat deze weg gaat worden zal voor mij geen antwoord op gaan leveren, maar een proces van loslaten......
Het doet zeer..........

Nadat Chris weg was is Chrispin naar huis gekomen van een job verderweg.
Dit was de eerste avond dat ik alleen thuis was in het donker en ik voelde angst.
Deze mAnd heb ik zoveel dingen gezien en gehoord dat ik steeds meer angst heb.
Angst om alleen vuiten de deur te gaan. Angst om alleen een transportmiddel te nemen. Angst om het juiste eten te eten omdat ik erg veel ,ast heb van diarree.

Maar binnen in huis met Chrispin hebben we veel plezier met tussendoor serieuse gesprekken.
Soms moet ik ook hier duidelijk mijn grenzen aangeven omdat hij toch probeert om toenadering te zoeken. Het kleine bankje biedt weinig mogelijkheden om een stukje op te schuiven.

We hebben samen een lang gesprek gehad over veel verschillende dingen.

Chrispin heeft mij uitgelegd hoe het taxi vervoer van het vliegveld naar mijn verblijfadres is verlopen. Chris heeft dit vervoer geregeld en stond alleen samen met zijn neef op het vliegveld. Ik had ook verwacht dat Chrispin hierbij zou zijn maar nu weet ik de reden.
Hij mocht niet mee van Chris. De reden hiervan weet hij niet.
Chris wil nu het vervoer vnaar het vliegveld weer regelen. Volgens Chrispin ziet dit vervoer las volgt eruit.
Ik vertrek met koffers met of tuktuk of boda boda naar Chris ( half uur reistijd) en wacht bij hem tot het geregelde vervoer mij daar komt ophalen ommdan smen naar het vliegveld te rijden.

Hier ga ik dus mijn stokje tussen steken want wie betaald die bepaald!!!

Chrispin heeft een buurman die politie is en een auto heeft. Chrispin wil deze man morgen gaan vragen of hij ons naar het vliegveld kan rijden voor het bedrag dat ik ook heb betaald voor de rit van het vliegveld naR mijn verblijfadres.

Wanneer dit geregeld kan worden zoals de planning is kan Chris zich hierbij wel of niet aansluiten. We draaien de rollen gewoon om.
Een officieel taxibedrijf is hier niet in de buurt dus ben ik aangewezen op mensen die in het bezit zijn van een auto en mr hioen dat zij de gemaakte afspraak na gaan komen. Hierover morgen meer.

In mijn bed blijf ik malen over het ongeluk wat ik heb gezien en het afsluiten van het Papa project............