Donderdag, 18 februari 2016

De klok rondgeslapen met korte onderbrekingen.
Op de tafel in de kamer ligt iedere keer een briefje van Chrispin waarop hij mij een fijne dag wenst en dat ik moet op moet letten. Vanddag staat er extra bij dat hij BBD heeft gebeld dat hij mij om 8.30 uur moet komen ophalen thuis. BBD Chengo is een vertrouwde chauffeur maar erg moeilijk te bereiken omdat zijn telefoon kapot is en geen geld heeft om te repareren.

Ik ga naar de afspraak met sister Rose Pauline om 9.00 uur waar het sponsorplan verder wordt uigewerkt. Het plan is als volgt. Voor negen kinderen wordt er een flonk gedeelte van het schoolgeld betaald en van het overige gedeelte wordt er maismeel gekocht zodat er gegeten kan worden. Vele kinderen gaan zonder ontvijt naar school omdat hiervoor het geld ontbreekt. De kinderen moeten leven van het eten wat er op school wordt gegeven.
Dit is ook het geval bij Papa. Triest maar realiteit.
Het bedrag voor school maak ik per bank over en volgende week ga ik met dezelfde driver als deze week heel veel maismeel kopen en ga het meel verdelen op de eerder bezochte adressen.
Dit is het eindresultaat van mijn sponsoractie wat vele mensen mee hebben mogelijk gemaakt. Dank dank dank.

Maar er is zoveel armoede dat het een klein gaatje is wat er op deze manier wordt gevuld.
Dit maakt me ook een beetje moedeloos. Het voelt een beetje aan als water naar de zee dragen en tevens zijn de mensen zo ontzettend blij met de tijdelijke ondersteuning die ik (mede dankzij de sponsoren) kan bieden.
Voor mij is het moeilijk, maar ik wil bij deze beslissing blijven. Hoe ik de beslissing ook maak blijft er armoede.
Het idee om de mensen te ondersteunen bij een bedrijfje opstarten is iets voor op de langere termijn. Maar ......ook erg onzeker of het bedrag wat er door mij wordt gedoneerd wordt gebruikt waarvoor het door mij wordt gegeven is niet niet controleerbaar.
Door de manier zoals ik het nu hebt besloten is wel controleerbaar.
Ikzelf stel me de vraag; "ga ik door deze actie uit te voeren met een goed gevoel naar huis?" En mijn antwoord hierop is JA.
Het geven van cash geld aan betreffende adressen ( bankrekening hebben ze niet) zou voor mij geen goed gevoel geven.

Tijdens het gesprek komt sister Rose Pauline terug op het thema weeshuis, wat zij graag wil gaan opzetten. Hiervoor heeft zij hulp nodig. Het project wordt geschat op € 60.000. Hiervoor heeft zij hulp nodig van buitenaf. Ik geef haar aan te kijken wat ik voor haar kan betekenen.
De schooluniformen van Papa heeft zij voor mij klaar liggen en deze kan Papa mee naar huis nemen,
We maken een afspaak voor as. dinsadg om 9.00 uur waar ik met Sydney meel ga kopen en ga verdelen op eerder bezochte adressen.

Het hele sponsorproject en Papa project wil ik eind van volgende week hebben afgesloten zodat ik nog een week heb waar ik mijn eigen dingetjes kan doen.

Na deze afspraak begeleid Rose Pauline mij naar de klas van Papa waar ik vandaag les ga geven.

106 donkere oogjes in witte sportkleiding kijken mij aan. Ik mag gaan zitten en volg de verdere les. Er wordt erg streng les gegeven en alles wordt herhaald. Even later gaan de kinderen buiten sporten en ik doe mee, in de hete zon. Maar zo ontzettend leuk om te kijken.
Na het sporten gaan ze drinken en iets eten in de klas. Daarna moeten de kinderen met de armpjes op de tafeltjes met hun hoofdjes hierop uitrusten.

Met de leraressen kom ik nog even terug op het geld wat ik (naar mijn mening) teveel heb betaald ipv 400 Kes per maand heb ik 500 Kes betaald. Zij geven aan dat het een fout is geweest en dat 500 Kes het juiste bedrag is wat er betaald moet worden. Vreemd.......

De leerkrachten noteren hun telefoonnummer en vragen mij om lesmateriaal in de engelse taal aan te leveren of fotos van school/ klassituaties in Nederland.
Bij dit thema geef ik aan dat er één groot verschil is met het onderwijzen tussen Keny en Nederland. Je zult wel raden waar ik naar toe wil in dit gesprek.......
In Nederland mogen de kinderen niet worden geslagen en in Kenya wel!,
De docente geeft hetzelfde aan als Chrispin mij heeft verteld. D
"Dit is de enigste manier om kinderen te kunnen onderwijzen en we pakken meteen na de straf het normale programma weer op".
Hier kan ik niets meer aan roevoegen. Het is zoals het is ook al is het nig zo moeilijk voor mij om te begrijpen.

Met de kinderen zing ik het liedje:" we got the whole world in ous hands....."
Hierbij heb ik een klein balletje bij met de afbeelding van een wereldbol. Ik leg uit waar ik woon en waar zij wonen. Ook leg ik het verschil van temperatuur uit en dat dit de reden is van mijn overmatig ( voor hun begrippen) zweten.
Ze snappen er geloof ik helemaal niets van. De leerkracht ondersteund mij waar nodig om de kinderen mijn woorden gedeeltelijk te herhalen. Het zijn nog maar hummeltjes en hun moedertaal si Swahilli en zij worden engels onderwezen.

Ik blaas grote balonnen op die ook de wereldbol moeten voorstellen. De kleuren van de balonnen worden door de leerkracht voorgezegd en de kinderen herhalen deze woorden. Ii hang de balonnen in de klas op.

We gaan het liedje zingen "if you're hapoy and you know it....."
Geslaagde actie. Ik vraag Papa of hij bij mij komt staan en met mij samen het liedje wil zingen. Hij is een beetje schuchter, maar zingt het liedje later toch maar mooi alleen voor. Hij heeft soms een troste blik in zijn ogen.

Ik spreek kort met de lkerkracht en zij geeft mij aan dat Papa vaak slecht verzorgd en niet gegeten naar school komt. Ik zeg haar dit meten op het woord te geloven, maar er helaas niet veel aan te kunnen veranderen. Het is de situatie van het thuisfront wat ik haar uitleg en hiebij aangeef dat ik hier weinig incloed op uit kan oefenen, helaas...........

De kinderen krijgen van mij nog allemaal een blaade snoeppapier wat ik Papa mee uit laat delen.
Ik geef de kinderen hierbij de uitleg dat het nederlands papier is wat zij kunnen opeten. Niet helemaal pedagogisch verantwoord deze uitleg!
De leerkracht vult mijn informatie verder aan door de kinderen te zeggen dat zij op school,het papier niet mogen opeten. Oepssss.............

Maar er komen uit verschillende kanten leerkrachten binnen die toch ook wel willen proeven. De leerkrachten krijgen van mij nog een engeltje met ketting en ik verlaat school.

Naar Java Cafe om online te zijn en contact met Pa te maken nu hij thuis (vakantie-appartement) is. Het was emotioneel en hij gaf aan ook erg blij te zijn (net als ik ) dat hij mij zag. Wat is een facetime contact toch fijn om iemand te kunnen zien bij het praten. Fijn pap, dat het weer beter met je gaat. X

Om 17.00 uur ben ik Papa op gaan halen thuis omdat we waren uitgenodigd bij chris thuis om 18.00 uur. Nog een tijdje een praatje gemaakt met de moeder van Papa. Zij gaf me iets te eten ( naam vergeten) wat erg lekker was. Zij heeft dit gekocht op straat terwijl ik er was. Ook bracht zij een warm cocosmelk drankje mee. Ook heerlijk. Zijnwilde dit graag aan mij leren hoe het gemaakt moest worden als ik dan de ingredieten gng kopen. Morgen zou zij dit wel willen doen, maar helaas heb ik dan al een andee afspraak.

Om 18.00 uur lopen Papa en ikrichting Chris. Ik weet niet meer precies waar hij woont en Papa kan het mij ook niet vertellen. Ik bel Chris daarom op, om te vragen of hij mij tegenmoet kan lopen. Hij zegt iemand te sturen die mij komt ophalen op het plekje waar ik opmdat moment sta. Het duurt zeker een uur tot een zekere Steven mij komt halen, voor de zekerheid vraag ik hem wie hem heeft gestuurd en Steven geeft mij inderdaad de naam van Chris door. In huis (je) lopen er verachillende mensen druk in de weer met eten koken. Ik weet niet wie er waar thuis hoort. Ik bel Chrispin en hij zegt later te komen omdat hij nog onderweg is van zijn werk naar Chris. Papa en ik doden de tijd met het huiswerk maken van Papa. We zitten hierr ook nig een uur te wachten tot Chris naar huis komt. Een half uur later komt Chrispin binnen. Ik ben hier niet erg gelukkig mee om zo lang op mensen te moeten wachten. Twee uur wachten vind ik toch wel erg veel. Papa moet tussen 20.00 -21.00 uur thuis zijn omdat hij morgen weer naar school moet.
We gaan uiteindelijk om 20.15 uur eten.

Na het eten wordt Papa naar huis gebracht door Steven die ons ook heeft opgehaald. Papa huilt weer erg wanneer hij ons moet verlaten.

Chris gaat muziek opzetten en we gaan samen dansen op Lou (keniaanse stam uit west-kenya) muziek.
We hebben veel plezier en drinken eenflesje bier. Om 22.00 uur gaan Chrispin en ik naar huis. Ik vind het helemaal niks in het donker te rijden. Ik ben helemaal de comtrole kwijt over mijn veiligheid. Doen we dus niet meer!

Thuis in de douche en naar bed.