Woensdag, 10 februari 2016

Chengo haalt me om 7.45 uur, netjes op tijd, op aan huis. De rit gaat naar Funa om samen in Mombasa boeken te gaan kopen. Daar aangekomen staat Funa al klaar met een keurig aangekleed zoontje Salum. Van achter het gordijn komt moeder van Papa vandaan en komt volgens mij net uit bed. Achter het gordijn hoor ik een mannenstem!?!? De ruimte achter het gordijn is, naar ik schat, twee bij drie meter. Hierin wonen en slapen vier kinderen en twee dames ( en man!?!?)
Funa met Salum op haar heupen dragend lopen we richting een Matau. De temperatuur is redelijk te verdragen omdat het nog vroeg is. Onderweg heb ik enkele vragen aan Funa en kom hierdoor achter enkele situaties. De moeder van Papa heeft zes kinderen en Funa denkt van een en dezelfde man. Funa weet hier niet veel van omdat haar zus, moeder van Papa, hierover niet wil praten. De moeder van Funa en haar zus Jasmin ( moeder van Papa) heeft ook al aan Jasmin verteld dat zij maar geen babys meer moet nemen.
Dan komt Funa met een verhaal waar ik toch wel om moet lachen stiekem. Funa en Jasmin hebben een vriendin in zwitserland wonen die hun heeft verteld dat je erg rijk kunt worden in zwitserland en duitsland wanneer je zoveel kinderen hebt.
(hiermee wordt Kindergeld bedoeld, wat ik uit ervaring weet, wat veel meer is dan in Nederland)
Nu snap ik ook waarom moeder Jasmin graag met een Duitse man wil trouwen.
De rit naar Mombasa is weer gevaarlijk. Met de vervoersmiddelen is tijd geld en daarom wordt er met een flink tempo tussen alle andere vervoersmiddelen gereden met milimeters afstand tussen de spiegels. Ongelooflijk dat ik tot nu. Og niet heb meegemaakt dat er spiegels worden geraakt, of nog ernstiger ! Voor mij vLt dit rijgedrag onder acrobatiek. Hoe verder richting Mombasa hoe meer acrobatiek er wordt toegepast en dit absoltuut niet zonder gevaar. Ik neem me echt voor om dit de laatste Mombasa rit te laten zijn mocht het niet door een dringende andere situatie nodig moeten zijn.
We hebben intzettend veel geluk. De eerste winkel waar we naar binnen gaan hebben ze alle ontbrekende boeken van de boekenlijst. Om 10.00 uur zijn we daarmee klaar. Funa wil nog even kijken naar sportschoenen wat die kosten. In de winkel waar we kijken worden ook witte sport tshirts verkocht.ik koop hier twee páar sportschoenen, tshirts en sportsokken.
Het volgende waar ik nog graag naar wil kijken zijn kralen en haaknaalden. Kralen voor mezelf en haaknaalden om Funa te leren hoe zij van plastic zakken tassen kan haken om te vekopen. Haar interesse hierin is minder dan de interesse om schoolspullen voor Papa door mij te laten betalen.
Terwijl we in de kralen shop staan belt de dame van de bookshoo war ik gisteren was. Zij deelt mee dat zij de boeken die ik nodig had heeft gekocht. Shit nu heb ik alle boeken twee keer. Funa komt met een gerafineerde oplossing. Ik moet de boeken gaan betalen en de boeken daarlaten. Van het betaalde bedrag een bonnetje vragen zodat het gebruikt kan worden als waardebon waar zij weer boeken voor Papa voor kan kopen voor het volgende schooljaar.
Om voor mezelf controle te hebben over MIJN GELDprobeer ik een ander oplossing te vinden. Dit wordt waarschijnlijk het sponsoren van de boeken voor iemnd die het hard nodig heeft onde het motto " kindeen en educatie" en niet onder het motto " gerafineerd gerag!

Actie haaknaalden en kralen is gelukt en we rijden weer naar huis. Op de heenweg heeft Salum mij om een kauwgom gevraagd. Ik heb hem een kaugom gegeven met goedkeuring van Funa. Even late speelt Salum met de kauwgom door hem in en uit zijn mondje te halen. Ik waarschuw Funa voor hun kleren dat de kauwgom hier moeilijk uit gaat. Even late plakt de hele kauwgom aan haar mooie knalrode jurk.
In Bamburi is de weg afgesloten ivm met wegwerkzaamheden en we worden door de slums omgeleid. Deze straatjes zijn heeeeel slecht en smal. Oor het minste of geringste staat het verkeer hier stil en is er geen voor en achteruit meer. Dus ook tijdens onze omleiding. Een hoop claxons gaan af maar de situatie verandert hierdoor niet. We nemen een Tuk Tuk en gaan verder naar huis.

Thuis bij Funa en Jasmin spreek ik de plannen door wat betreft Papa ophalen dot weekend en ik heb de indruk dat Funa het liefste heeft dat ik hem bij me houdt terwijl zij tot volgende week in Nairobie is. Ik laat me hiermee niet in ook al vind ik het niet prettig dat Papa bij zijn moeder en zijn twee broertjes achter blijft. Maar.....loslaten Anjo. Wanneer je thuis bent heb je hierop ook geen invloed.

We spreken af dat ik Papa morgen na school om 17.00 uur meeneem en zaterdag weer terug breng. Van te voren heb ik Chrispin gevraagd of hij hiermee akkoord gaat. Het is tenslotte de verblijfsplek van Chrispin waar ik een gastje uitnodig. Chrispin had hiermee geen problemen.

Wanneer ik Jasmin (druk in de weer met poetsen en weer niet erg betrokken bij ons gesprek) en Funa eg dat ik vertrek, vraagt Funa mij; "What's about lunch?"
Ik regaeer vrij kort en teleurgesteld door haar vraag, I THINK IT WAS ENOUGH TODAY!! Met een rotgevoel hierover vertrek ik naar huis. Ik moet mijn gevoel van een bepaalde vorm van respect vnuut de ander ook proberen los te gaan laten. (Moeilijk!)

Voor ik een Matatu pak naar huis ga ik nog even bij Florence ( zij heeft twee jaar geleden kleding voor mij genaaid) vragen of zijn de school uniformpjes voor Papa kan naaien en wat dit gaat kosten. Ondertussen heb ik mijn foto opgezocht in mijn telefoon om te kunnen kijken of haar prijzen lager liggen. De prijs van school ligt lager en ik ga met school as vrijdag verder voor de laatste aanschaf (denk ik) te regelen wanneer ik Papa daar ga ophalen.

Onderweg naar huis zie ik weer berichten voorbij komen van mijn broers over de situatie van mijn vader in Spanje. Ik schrik erg en ga bij thuuskomst meteen zitten om rustig de berichten te kunnen lezen.
Nav de röntgenfotos mag mijn vader niet naar huis. Op de fotos is te zien dat de reden van de klaplong afgelopen zondag komt door een gaatje in de long. In de eerste operatie is er een stent in de long gezet en dee stent schijnt niet op zijn plaats te zitten en het gaatje zit nog steeds in zijn long. Dit kan nog twee weken ziekenhuis betekenen. Om het probleem met het gaatje op te lossen moet mijn vader voor de tweede keer worden geopereerd.
Om naar Neseland terug te gaan is geen optie omdat hij. Iet mag vliegen en niet 2500 km in de ziekenauto vervoerd mag worden. Er wordt een oplossing voor mijn moeder gezocht om in een soort Ronald McDonald huis te kunnen gaan. Het ziekenhuis is 40 KM van hun vakantieappartement vandaan. Mijn moeder rijdt in Spanje begrijpelijk geen auto.

En dan...........zit ik letterlijk en figuurlijk op een heel groot eiland waar ik me ontzettend klein, emotioneel voel en me niet nuttig kan maken. De communicatie die per whatsapp door mij gelezen kan worden, met onderbrekingen van slecht tot geen ontvangst, zorgen ervoor dat ik een goed beeld krijg (denk ik) van de situatie bij mijn broers en ouders. Verschillende pogingen onderneem ik om op de groeps-app 'Pa Spanje' te reageren maar mijn berichtjes kan ik niet versturen. De communicatie met John loopt ook slecht door slechte verbinding. Met mijn broer Boj kan ik soms wel ontvagen en sturen. Heel erg fijn!

Later kan ik een berichtje aan John sturen dat ik ee ff doorheen zit. Later belt hij mij en het gesprek doet me goed. Maar de situatie blijft gewoon zwaar kut!

Zorgen maak ik me ook over een eventuele noodsituatie die kan ontstaan waardoor ik als de bliksem naar Spanje wil gaan. Dit is een probleem omdat ik redelijk ver weg zit van goed internet en de bewoonde wereld waar ik vluchten enz kan regelen. Dit maakt mij intrustig. John geeft aan dat dit in geval van nood door hun ( John en broers) geregeld gaat worden en dat hierover met hun al is gesproken. Dank je wel lieverds daar! X

Vervolges ga ik urennnnnn kraaltjes rijgen om mijn situatie onder controle te krijgen. Voor Chrispin naar huis komt zorg ik dat het eten klaar is zodat ik me vroeg terug kan trekken in mijn slaapkamer en kan proberen te slapen. Ik ben kapot van emoties, warmte, en soms respectloos gedrag.

Welterusten allemaal en morgen andere zorgen. .................